FELIETON - Dyliżanse 2015, moje typy (2)
Ostatni etap XVI Plebiscytu "Dyliżanse" się rozpoczął. Niestety, ale tylko z mojej winy, nie mogę głosować, bo nie jestem tzw. "Pasażerem" (nie zgłosiłem się do subskrypcji "Dyliżansu" w ubiegłym roku). Pozostaje mi więc wskazać po raz wtóry moje typy, wybierając pośród oficjalnie nominowanych. Trochę żałuję, że moje propozycje (m.in. Arytsty/Wokalisty/Instrumentalisty/Wykonania Roku) nie znalazły odzwierciedlenia w finalnej stawce, ale cieszy fakt, że "moje nominacje" zostały zauważone przez Artystów i fanów, co, być może, wpłynie mobilizująco na ich dalsze poczynania twórcze.
A zatem, aktualnie optuję za takimi wyróżnieniami:
Artysta Roku - Janusz Tytman
W ciągu ostatniego roku widziałem i słyszałem tego jegomościa wielokrotnie i zawsze byłem usatysfakcjonowany jego zmyślną, oszczędną, ale smakowitą grą. Jak sam wspominał: był w Ameryce, grał z tamtejszymi mandolistami i bynajmniej wstydu polskiej nacji nie przyniósł. Skoro więc doceniono go w USA, to tutaj tym bardziej powinno się to uczynić.
Wokalista Roku - Zbigniew Hofman
Obchodzący w tym roku 40-lecie pracy artystycznej Zbigniew Hofman mógłby, a nawet powinien, otrzymać statuetkę ze względu na dokonania i niesłabnące moce twórcze.
Wokalistka Roku - Aleksandra Nowak
Podtrzymuję mój głos i przytaczam wyjaśnienie z poprzedniego wpisu na blogu dot. "Dyliżansów":
Ola Nowak z zespołu West Band z dużą werwą oddaje hołd amerykańskim tradycjom muzycznym (vide nazwa płyty "Tribute To Tradition"), zapewnia znakomitą rozrywkę na wielu imprezach w całej Polsce - tych mainstremowych i lokalnych (o czym zaświadcza napięty kalendarz) i niczym legendarna Alicja Boncol potrafi wywołać wrażenie "Wow, fajne to country" u osoby, która jest nieobeznana w gatunku lub źle doń nastawiona. Energia, pomysły, prawdziwie countrowy sznyt.
Zespół Roku - Droga Na Ostrołękę
Podtrzymuję mój głos i przytaczam wyjaśnienie z poprzedniego wpisu na blogu dot. "Dyliżansów":
Prawdziwy heavy-working band. Zespół, który nie tylko gra dużą liczbę koncertów (w przeróżnych kontekstach, na mniejszych i większych imprezach), ale i angażuje się w przeróżne muzyczne i poza-muzyczne inicjatywy. Swoją "robotę" niezmiennie wykonuje na profesjonalnym poziomie (tu m.in. dbałość o stronę wizualną przedsięwzięcia) nie obniżając formy. W przygotowaniu jest nowa płyta zespołu.
Nowy Wykonawca Roku - CASHFlow/Aleksandra Nowak i West Band
Obie kapele są młode i prężne na rynku. Przydałoby się tylko więcej autorskiego materiału - najlepiej uwiecznionego na płytach. W charakterze zachęty dla muzyków proponuję zagłosować na jedną lub drugą ekipę.
Album Roku - "Bob z miasta Dylan" PM2 Collective
Podtrzymuję mój głos i przytaczam wyjaśnienie z poprzedniego wpisu na blogu dot. "Dyliżansów":
W minionym roku z nowymi płytami było coś kiepsko – i chodzi tu, rzecz jasna, o ilość. Z niecierpliwością czekam na jakieś ożywienie w tej kwestii, a tymczasem zgłaszam recenzowaną na łamach Pociągu Do Country płytę "Bob z miasta Dylan". Wprawdzie Panowie z mojego długawego tekstu wyciągnęli sobie na swoją stronę WWW wyłącznie "światową produkcję" (pomijając nieco kontekst całości akapitu), ale oprócz ciekawego brzmienia, które nie odrzuca od razu efektem miernej, pokątnej produkcji - choć nie stanowi rewolucji światowej – doceniam ciekawy pomysł na album – wraz z jego literackim sumplementem. Ponadto, zespół nie ucieka od country jak od ognia piekielnego, a wprost przeciwnie – inspiruje do poszukiwań i szerszego patrzenia na country - tak, jak robi się to na świecie. I nie chodzi tu o nazywanie białego czarnym i na odwrót.
Piosenka Roku - "Był czas" w wykonaniu zespołu Droga Na Ostrołękę i Pawła Bączkowskiego
Podtrzymuję mój głos i przytaczam wyjaśnienie z poprzedniego wpisu na blogu dot. "Dyliżansów":
Słyszę w tej piosence kreatywne połączenie "Berka" Drogi Na Ostrołękę, "Miej czas" Lonstara i "Takich chwil nam do życia potrzeba" Cezarego Makiewicza i Tomasza Szweda. Refleksyjna całość wykonana jest zgrabnie, z towarzyszącym jej przyzwoitym teledyskiem, a międzypokoleniowa kolaboracja, która przypomina o osobie Pawła Bączkowskiego to bodaj największy jej atut.
Instrumentalista Roku - Grzegorz Kopka
Ów gitarzystę cechuje rasowy countrowo-rockowy sznyt połączony z bardzo dobrą techniką. Jest to muzyk pracowity, ciągle dążący do samodoskonalenia, obdarzony dużą wyobraźnią muzyczną i scenicznym luzem. Pora, aby pojechał "dyliżansem"!
Wykonanie Roku - "Help Me Make It Through The Night" w wykonaniu Lonstara i Aleksandry Nowak
Tego typu duet nie pozostawia obojętnym żadnego słuchacza country w Polsce. Legenda spotyka młodą gwiazdę, a łączy ich sławetny song K. Kristoffersona.
Wydarzenie Roku – Polski Dzień Muzyki Country
Być może znów, jako inicjator i współorganizator "nowego święta", wypadnę nieskromnie, ale łącząc podziękowania za oficjalną nominację, zachęcam do głosowania właśnie na Polski Dzień Muzyki Country. Dlaczego?
Każda z pozostałych nominacji w tej kategorii mogłaby taką nagrodę dostać. Były to niewątpliwie wyjątkowe pod względem artystycznym i symbolicznym wydarzenia (widziałem wszystkie oprócz R. Cash), ale ich walory w pełni mogą docenić wyłącznie ich uczestnicy. Tymczasem, Polski Dzień Muzyki Country objął zasięgiem całą Polskę, a i dotarł nawet do USA. Co ważne, inicjatywa była oddolna, realizowana bez jakichkolwiek koneksji i nakładów. Zyskała uznanie fanów country, jak i kluczowych, znamienitych artystów tego nurtu w Polsce. Co jeszcze ważniejsze, pozwoliła na integrację środowiska i dała fundament do ewaluacji sytuacji country w Polsce i przedsięwzięcia nowych kroków w przyszłości.
Było to niewątpliwie symboliczne wydarzenie, a "najlepsze wciąż przed nami jest" – jak przekonuje Tomasz "Teacher" Jarmołkiewicz w swojej piosence.